Wodospad El Tigre znajduje się w Kolumbii, w regionie Chocó, na północnym zachodzie kraju. Jest częścią tropikalnego lasu deszczowego i leży w pobliżu wybrzeża Pacyfiku, co czyni go popularnym celem turystycznym w tej części Ameryki Południowej.
Największą popularnością wśród turystów cieszą się:
Językiem urzędowym jest hiszpański, ale w rejonach turystycznych można również porozumieć się po angielsku, zwłaszcza w hotelach i biurach podróży.
Kolumbia znajduje się w strefie czasowej GMT-5. Jeśli w Warszawie jest godzina 12:00, w Wodospadzie El Tigre będzie godzina 6:00 rano.
Najlepszym okresem na wizytę są miesiące od grudnia do marca, czyli pora sucha. W tym czasie pogoda sprzyja eksploracji wodospadu oraz okolicznych lasów deszczowych. W porze deszczowej (kwiecień-listopad) opady mogą utrudnić zwiedzanie, choć wodospad jest wtedy bardziej spektakularny. Wysoki sezon to okres świąteczny i wakacje letnie, kiedy ceny zakwaterowania i atrakcji są wyższe. Poza sezonem znajdziesz więcej spokoju i niższe ceny.
Lokalną walutą jest peso kolumbijskie (COP). Karty płatnicze są powszechnie akceptowane w hotelach oraz restauracjach, ale na lokalnych targach lepiej mieć gotówkę. Przykładowy kurs: 1 PLN = 1000 COP. Najlepiej wymieniać walutę w bankach lub kantorach, a unikać wymiany na ulicy.
Główne środki transportu to autobusy lokalne i tuk-tuki. Bilety autobusowe kosztują około 3000 COP (3 PLN), a cena za 1 km tuk-tukiem wynosi 1500 COP (1,50 PLN). Warto kupować bilety w kioskach lub bezpośrednio u kierowców. Taksówki są dostępne, a także aplikacje takie jak Uber. Lokalne atrakcje można zwiedzać pieszo lub rowerem (wypożyczenie kosztuje około 15 000 COP/dzień, czyli 15 PLN). Wynajem samochodu nie jest konieczny, a drogi bywają wąskie i wymagające.
Warto rozważyć zakup lokalnej karty SIM, aby uniknąć wysokich opłat roamingowych. Operatorzy tacy jak Claro czy Movistar oferują pakiety internetowe od 20 000 COP (20 PLN) za 2 GB. Karty SIM można kupić na lotnisku lub w sklepach operatorów - wymagany jest paszport. Darmowe WiFi jest dostępne w większości hoteli, kawiarni i niektórych środkach transportu publicznego.
Przygotuj lekkie, oddychające ubrania oraz wygodne buty trekkingowe. Konieczne będą repelenty przeciw owadom i kremy z filtrem UV. Adaptery do gniazdek nie są potrzebne, ponieważ w Kolumbii używa się wtyczek typu A i B. Nie zapomnij parasola lub płaszcza przeciwdeszczowego na wypadek ulewy. Paszport i prawo jazdy międzynarodowe mogą być przydatne.
Najbliższe lotnisko to Nuquí Airport (NQU). Średni czas lotu z Polski wynosi około 14 godzin z przesiadkami. Bezpośrednich połączeń z Polski nie ma, ale popularne linie lotnicze, takie jak Lufthansa czy Avianca, oferują dogodne trasy z przesiadkami.
Najlepsze dzielnice na nocleg to La Cascada (blisko wodospadu), Playa Dorada (plaże) i El Centro (sklepy, restauracje). Ceny zaczynają się od 50 000 COP (50 PLN) za hostel, 150 000 COP (150 PLN) za hotel 3*, a za luksusowy hotel można zapłacić nawet 500 000 COP (500 PLN). W sezonie warto rezerwować wcześniej.
Lokalna kuchnia opiera się na świeżych rybach i owocach morza. Popularne dania to:
Najlepiej spróbować tych potraw na targu La Cascada lub w restauracjach takich jak "Sabores del Tigre".
Najlepsze miejsca na wieczór to bary w dzielnicy El Centro, takie jak "La Rumba Tropical". W Playa Dorada można znaleźć kluby na plaży, a niektóre z nich oferują muzykę na żywo. Popularne są też rooftop bary z widokiem na las deszczowy.
Najlepszym punktem widokowym jest platforma przy wodospadzie. Z pobliskich wzgórz Selva Verde można podziwiać panoramę lasów deszczowych, szczególnie o zachodzie słońca.
Popularne pamiątki to lokalne rękodzieło, takie jak tkane torby czy biżuteria z koralików. Można też kupić kawę kolumbijską i lokalne przetwory z mango oraz kokosa. Najlepsze miejsce na zakupy to targ w El Centro.
Wodospad El Tigre jest uznawany za jeden z najpiękniejszych wodospadów w Ameryce Południowej. Tradycją mieszkańców jest organizowanie festiwalu wody w porze deszczowej, który celebruje obfitość natury. Warto wiedzieć, że w regionie prowadzone są projekty ochrony lasów deszczowych, w które mogą zaangażować się turyści.